Biz gittik,kalanlar sağ olsun;
doğan mutlaka ölür.
Gök kubbede oturanlar,
damdan düşmeyen bir taşı görmemişlerdir asla.
O kadar konuşmayın, o kadar yorulmayın;
Şu yerin altında çırak ne olmuşsa,usta da olmuştur.
A güzel nazlanma!
Bu mezarda nice şirinler, Ferhat gibi yok olmuş gitmiştir.
Direği yelden olan yapı, ne kadar dayanabilir ki?
Kötüysek,kötülüğümüzle geçip gittik;
İyi idiysek anın bizi hayırla!
Zamanın tek eri bile olsa bile,
Tek tek gidenler gibi sende gidersin bir gün.
Yalnız kalmayı istemiyorsan,
hayırdan,iyilikten evladın olsun.
O gizlilik deminin bükülmüş ipliğidir kalan;
dünya ya direk olanların canıdır o.
O süzülmüş,seçilmiş aşk cevheri yok mu ;
ölümsüz olarak kalan, o dur ancak.
Şu akıp giden kum selinin ne durması vardır ne dinlenmesi;
bir şekil bozuldu mu, başka bir şeklin temelini atarlar.
Bu kupkuru yerde Nuh’un gemisine benziyorum ben;
tufan da vademin gelip çatması.
Nuh’un gemisi de gayb aleminde,
pusudaki dalgaları bekliyordu hani!
Susanların arasına girdik,yattık uyuduk;
Çünkü sesimiz,feryadımız haddi aşmıştı zaten.